El sábado 18 de marzo, la Diputación Foral de Guipúzcoa rindió homenaje a “sus niños de la guerra”, aquellos menores hoy nonagenarios, que conocieron el exilio en la Guerra Civil.
Miles de niños y niñas de Guipúzcoa, de entre 0 y 16 años se vieron obligados a abandonar sus casas, familias, amistades, costumbres y a vivir las terribles consecuencias de una guerra sin participar directamente en ella. Por ese motivo, la Diputación ha rendido un sentido homenaje a todos estos niños para recordar y reconocer su resistencia en los momentos más difíciles.
Juana Echave, residente de la residencia DomusVi Villa Sacramento, fue una de las que vio cómo su vida cambiaba de la noche a la mañana, y con tan solo 9 años, se convirtió en una “Niña de la Guerra”.
Tal y como relata la propia Juana, primero viajaron a Bilbao. Estuvieron alojados en un cine y recuerda como comían naranjas y un cuscurro de pan. Allí pasaron cerca de unos 8 días.
De Bilbao se trasladaron a Francia en barco. Eran 6 hermanos de entre 14 y 3 años. En principio iban a viajar a Inglaterra, pero su madre se opuso a la idea de separarse de sus hijos, por ello, les dejaron viajar a Francia unidos. Allí estuvieron viviendo unos 6 meses y después regresaron en tren al País Vasco.
Con lágrimas en los ojos recuerda como muchos niños fueron separados de sus padres y trasladados a Rusia.
Una etapa triste y desgarradora que la familia de Juana tuvo que vivir en primera persona.
Larunbatean, martxoaren 18an, Gipuzkoako Foru Aldundiak omenaldia egin zien “gerrako bere haurrei”, gaur egun nonagenarioak diren adingabeei, Gerra Zibilean erbestea ezagutu zutenei.
0 eta 16 urte bitarteko Gipuzkoako milaka haurrek beren etxeak, familiak, lagunak eta ohiturak utzi behar izan zituzten, eta gerra baten ondorio latzak bizi behar izan zituzten, zuzenean parte hartu gabe. Horregatik, Aldundiak omenaldi sentitua egin die haur horiei guztiei, une zailenetan izan duten erresistentzia gogoratzeko eta aitortzeko.
Juana Echave, DomusVi Villa Sacramento egoitzako egoiliarra, bere bizitza gauetik goizera aldatzen ikusi zuen umeetako bat izan zen, eta 9 urte besterik ez zituela “Gerrako Neska” bihurtu zen.
Juanak, kontatzen duen bezala, lehenik Bilbora joan ziren. Zinema batean egon ziren eta laranjak eta ogi-puxtarriak jaten zituztela gogoratzen du, 8 egun inguru igaro zituzten han.
Bilbotik Frantziara itsasontzi batean joan ziren. Sei anai-arreba ziren 14 eta 3 urte bitartean. Hasiera batean, Ingalaterrara joatekoak ziren, baina amak, seme-alabengandik banatzearen aurka egin zuenez, Frantziara bidaiatzen utzi zieten. Han, 6 hilabete inguru egon ondoren, trenez Euskal Herrira itzuli ziren.
Malkoak begietan, haur asko gurasoengandik banandu eta Errusiara bidaltzen zituztela gogoratzen du.